دیترینگ Dithering یک تکنیک پردازش سیگنال دیجیتال است که در مرحله آخر مسترینگ موسیقی به کار می‌رود. هدف اصلی از این کار، کاهش نویزهای ناخواسته و بهبود کیفیت کلی صدا در هنگام تبدیل فایل صوتی به فرمتی با بیت‌ریت کمتر (مانند تبدیل فایل 32 بیتی به 16 بیتی) است.
چرا به دیترینگ نیاز داریم؟
کاهش بیت‌ریت: هنگامی که بیت‌ریت یک فایل صوتی کاهش می‌یابد، اطلاعاتی از سیگنال اصلی حذف می‌شود. این حذف اطلاعات می‌تواند منجر به ایجاد نویزهای شنیداری شود که به آن “نویز کوانتیزاسیون” می‌گویند.
بهبود دینامیک: دیتر با اضافه کردن نویزهای تصادفی به سیگنال، به نوعی پنهان کردن نویزهای کوانتیزاسیون کمک می‌کند. این کار باعث می‌شود که دینامیک صدا حفظ شود و صدای نهایی طبیعی‌تر به نظر برسد.
نحوه عملکرد دیترینگ
دیترینگ با اضافه کردن نویزهای تصادفی با دامنه بسیار کم به سیگنال اصلی کار می‌کند. این نویزها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که با نویزهای کوانتیزاسیون تداخل کرده و آنها را نامرئی‌تر کنند. در نتیجه، نویز نهایی کمتر قابل تشخیص بوده و کیفیت کلی صدا بهبود می‌یابد.
انواع دیترینگ
انواع مختلفی از الگوریتم‌های این پردازش وجود دارد که هر کدام برای کاربردهای خاصی مناسب هستند. برخی از انواع رایج دیترینگ عبارتند از:
TPDF (Triangular Probability Density Function): این نوع، نویزهای تصادفی را با توزیع مثلثی تولید می‌کند و یکی از رایج‌ترین روش‌های دیترینگ است.
POW-R: این الگوریتم، نویزهای تصادفی را با توزیع توانی تولید می‌کند و برای کاهش نویزهای زیرآستانه شنوایی بسیار موثر است.
Noise Shaping: این روش، نویزهای تصادفی را به گونه‌ای شکل می‌دهد که در فرکانس‌های بالا کمتر شنیده شوند.
چه زمانی از این پردازش استفاده کنیم؟
- هنگام کاهش بیت‌ریت: همیشه که قصد دارید فایل صوتی خود را به فرمتی با بیت‌ریت کمتر تبدیل کنید، بهتر است از دیترینگ استفاده کنید.
- در مرحله نهایی مسترینگ: معمولاً در آخرین مرحله از فرایند مسترینگ اعمال می‌شود.
